David Steinschneider

 

    David Steinschneider urodził się 24 września 1909 r. w Paryżu, w tak zwanej “czwórce”,czyli 4.dzielnicy. Jego rodzice Chaim Leib Steinschneider oraz żona Genendel Steinschneider z domu Mordsky, pochodzili z Polski, ale wyprowadzili się do Francji w 1901 roku ze swoim najstarszym synem Hersch, czyli Henrykiem, urodzonym w 1898 roku w Łosicach (woj. mazowieckie). W Paryżu mieszkali przy 25 rue des Rosiers, a następnie 41 rue du Temple w 4. dzielnicy.

Ojciec Dawida był krawcem. W Paryżu w 1906 roku urodziła mu się córka – Sarah

( zwana też Suzanne). Dwa lata później na świat przyszła Maria, w 1909 r. David, a w 1913- Maurice. W roku 1915  Chaim Leib Steinschneider udał się do Stanów Zjednoczonych, chcąc sprowadzić tam potem resztę rodziny. To się jednak nie udało (z powodu choroby oczu Suzanne), więc w 1916 wrócił do Francji. Rok później urodziła się  najmłodsza siostra Dawida – Paulette.

W 1926 r. cała rodzina została naturalizowana i otrzymała obywatelstwo francuskie (dekret z 30 listopada 1926 r.). Cała, z wyjątkiem Henryka, który był już żonaty.

 

   David chodził do szkoły podstawowej przy rue de Moussy w Paryżu, by potem stać się kuśnierzem.Odbywał także służbę wojskową. 4 czerwca 1936 r. poślubił Berthe Simplatta w ratuszu trzeciej dzielnicy Paryża. Młodzi małżonkowie wprowadzili się do mieszkania przy 64 rue de Belleville w Paryżu. W 1937 roku urodził im się syn – Robert.

 

   Na początku wojny David, podobnie jak jego brat Maurice, został wezwany do wojska, ale zostaje zdemobilizowany tuż po zawieszeniu broni w 1940 r. Jego bracia i szwagrowie zdecydowali się jednak na pozostanie w wojsku jako ochotnicy.  Robert, mąż Paulette i Raphael, mąż Sary, trafiają do więzienia w Somme. Maurice zaś zostaje zatrzymany w 1941 roku, wysłany do Beaune la Rolande i deportowany 28 czerwca 1942, w konwoju nr 5, do Oświęcimia, w którym przetrwał później trzy lata (wrócił do domu w 1945 r.).

 

   Henryk został aresztowany podczas łapanki Vel D’Hiv wraz z żoną Rose i ich synem Danielem (6 lat). Wysłano ich do Pithiviers, a następnie deportowano do Auschwitz. Ich córka Rachelle, znana jako 16-letnia Raymonde, schroniła się u dziadków –  Chaima i Genendel.

Dawidowi udało się ukryć Roberta w Orleans. Jednak w październiku 1943 roku, jego ojciec Chaim i siostrzenica zostali aresztowani w swoich domach przez francuską policję oraz deportowani 28 października 1943 roku do Auschwitz.

 

   David i jego żona zostali aresztowani  21 lipca 1944 r. Powodem aresztowania było to, że ich syna nie było w domu, a to ponoć przestępstwo! Zostają zabrani do Drancy, skąd David wysłał dwa listy. Jeden do swojej siostry Suzanne, a drugi do siostry Paulette. Policja konfiskuje mu 10 000 franków w obozie w Drancy. Dawid został wywieziony do Auschwitz konwojem 77- 31 lipca 1944 r., Otrzymał nr 132120.

Prawdopodobnie przeżył obóz, ponieważ 29 stycznia 1945 r. był widziany w Sachsenhausen, 16 lutego w Mauthausen, a 23 marca 1945 r – w Amstetten. Widziało go żywego trzech przyjaciół w Linzu 16 kwietnia 1945 r. Nie wrócił jednak do domu i nie został repatriowany, być może dlatego, że zachorował na tyfus.

 

   Zgodnie z dekretem z 25 kwietnia 2003 r. został uznany za zmarłego w wywózce

5 sierpnia 1944 r.

 

tlumaczenie – Józef Skowroński (Liceum Francuskie w Warszawie )