Robert LEWY
Robert Benoit Edouard Ernest LÉWY urodził się 26 kwietnia 1909 roku w domu rodzinnym pod numerem 10, rue Taylor w Paryżu (10.dzielnica). Jego ojciec Albert był sprzedawcą, a matka Jeanne (nazwisko panieńskie CERF) była bezrobotna.
W 1939 roku, będąc kawalerem, pracował jako administrator kolonialny i mieszkał w Fort Lamy w Czadzie.
Po powrocie do Francji, do Vence, Robert Léwy został wyrzucony z administracji kolonialnej zgodnie z prawami antyżydowskimi. Następnie w czerwcu 1941 roku zaangażował się w ruch oporu w sieci „Jove”, gdzie przydzielono mu numer 2043 i nadano pseudonimem „Lenoir”.
7 stycznia 1943 roku ze względu na jego status w służbie państwowej, przywrócono go ponownie do pracy w administracji kolonialnej. Dołączył do administracji w Vichy w marcu tego samego roku „z misją skontaktowania się z oporem tego miasta i z Lyonem, aby przygotować zbiorowy odlot oficerów rezerwy z Afryki Północnej „, zgodnie z zeznaniami Jean’a Chabert’a, szefa szkolenia oporu ” Kerdanic ” w sektorze Vence.
Robert Léwy zajął stanowisko administratora kolonii w Vichy, gdzie również mieszkał na ulicy de la Porte de France pod numerem 4.
27 czerwca 1944 został aresztowany przez gestapo w miejscu pracy w Ministerstwie Kolonii za pochodzenie żydowskie.
Robert Léwy najpierw był internowany w Mal-Coiffée, niemieckim więzieniu wojskowym w Moulins , potem15 lipca 1944 roku przeniesiono go do Drancy, by dwa tygodnie później 31 lipca 1944 roku, deportować z Drancy do Oświęcimia konwojem nr 77.
Zmarł w wieku 35 lat, 30 września 1944 roku w Auschwitz- Birkenau.
10 stycznia 1952 r. uznano go pośmiertne za Członka Ruchu Oporu Francuskich Sił Bojowych.
tłumaczył – Maciej Dellablanche (Liceum Francuskie w Warszawie )