Berel Brykman – biografia

 

Berel Brykman urodził się w Warszawie 2 grudnia 1896 roku. Jego pierwsze imię brzmiało Isuchor Ber. Rodzice nazywali się Juda-Lejba Brykman i Tauba Fradla z domu Przygoda. Miał również dwóch starszych braci, Joska i Moska Brykmanów. Berel był krawcem. W 1932 roku został oskarżony o fałszerstwo dokumentów. W dokumentach z przesłuchania napisał, iż  posiadał fabrykę wód sodowych.

9 września 1931 roku wziął ślub z Helą Marjan, córką Chaima Joseka Marjan i Cheny Marjan z domu Staroświecka. W czerwcu 1932 roku urodziła mu się pierwsza córka, Henriette Brykman. W 1932 roku Brykmanowie zamieszkiwali w Warszawie przy ulicy Górczewskiej 6/11, a potem przy ulicy Przebieg 1/90.

W styczniu 1934 roku w aktach policji pojawia się wzmianka o przeprowadzce Brykmanów do Paryża. W aktach policji francuskiej z 1952 roku dowiadujemy się, że jego adres w Paryżu to 18 rue Pierre-Levée. Z dokumentów francuskich wynika również, że Berel miał trójkę dzieci: Henriette, urodzoną 2 czerwca 1932 roku, Thérèse, urodzoną 2 listopada 1937 roku i Georges’a, urodzonego 27 kwietnia 1940 roku.

21 sierpnia 1940 roku Berel został zatrzymany przez Niemców jako Żyd. Okazało się wtedy również, że Berel posiadał obywatelstwo urugwajskie, został naturalizowany choć nie ma żadnych dokumentów, które potwierdzałyby jego wyjazd do Urugwaju. Berel został wypuszczony 9 czerwca 1942 roku prawdopodobnie z powodu jego narodowości. Został jednak ponownie zatrzymany u siebie w domu w styczniu 1943 roku i wysłany do obozu w Compiègne, internowano go potem do Drancy i deportowano do Auschwitz 31 lipca 1944 roku.

Został deportowany w konwoju 77. Wstępnie napisano, że umarł 31 lipca 1944 roku, jednak inne dokumenty pokazują, że umarł w Auschwitz 5 sierpnia 1944 roku.

Po deportacji Berela oraz jego żony, dziećmi zaopiekował się Léopolde Baver, z którym mieszkały przy ulicy Pasteur 6 w Paryżu.

Jednak pojawia się list z 1946 roku, gdzie pani Genevelle, przedstawiona jako prawny opiekun dzieci Brykmanów, informuje policję francuską, że dzieci nie znają dat narodzin rodziców i nie są w stanie pomóc w poszukiwaniu deportowanych.

Później pojawia się wzmianka o Thérèse w dokumentach Comission centrale pour l’enfance 23 maja 1949 roku, ponieważ zajmuje ona  pierwsze miejsce w konkursie wypracowań w swoim regionie, jest zarejestrowana jako uczennica szkoły Collège de jeunes filles d’Aix-les-Bains (region Rhône-Alpes), potem ślad po niej zanika.

Henriette pojawia się 12 lipca 1962 roku w dokumentach policji francuskiej dotyczących poszukiwań deportowanych i zaginionych podczas wojny.

 

Biografia została opracowana i napisana  w 2018r. w Liceum Francuskim w Warszawie przez uczennicę klasy maturalnej  TL : Mercedes Agomar de Sagarra Żbikowska